เอนทรี่นี้เป็นส่วนหนึ่งของ
ทันทีที่สิ้นเสียงของบุคคลตรงหน้าก็เหมือนกับมีฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมากลางศีรษะ ชายหนุ่มร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีดำชะงักไปชั่วครู่ ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกได้ถึงมือที่กำลังสั่นระริก กระป๋องเบียร์ที่ถือไว้ทำท่าจะหล่นซะให้ได้
ไม่รู้ทำไม คำว่า “ฉัน… จะเลิกยุ่งกับนาย” ถึงทำให้เขาทรมานใจได้ถึงเพียงนี้ นี่เขากำลังโดนบอกเลิก…? ไม่สิ นี่ไม่ใช่การบอกเลิก เขากับอีกคนยังไม่ได้แม้แต่จะคบกันเลยสักนิด ..
“ทำไม.. ล่ะครับ..?” เค้นเสียงออกจากคออย่างยากลำบาก
"…. เพราะถ้านานกว่านี้… ฉันจะขาดนายไม่ได้น่ะสิ" เรือนผมสีดำขลับที่ถูกบดบังไปด้วยสีย้อมทองถูกลมพัดปลิวช้าๆ เขาไม่แม้แต่จะเบือนหน้ามามอง
….นายขาดผมไม่ได้ นั่นมันดีแล้วไม่ใช่หรอ ใจหนึ่งก็คิดแบบนั้น อีกใจก็พาลป๊อดขึ้นมาซะดื้อๆ ใครจะรู้ล่ะว่าชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีดำ ผู้ที่ถูกมองว่าเพลย์บอย ไม่เคยคิดจริงจังกับใครจะมาชะงักเพียงเพราะชายหนุ่มตรงหน้านี้ ...ไม่หรอกน่า… นี่เขากำลังหวั่นไหวงั้นหรอ?
กี่ครั้งแล้วที่จินตนาการว่าคนตรงหน้าอยู่เพียงในอ้อมกอดเขา
กี่ครั้งแล้วที่ในสมองคิดภาพอีกฝ่ายถูกล่ามเอาไว้
กี่ครั้งกันนะที่คิดแบบนี้…
….
เป็นอีกวันแล้วที่โควกิต้องสะดุ้งตื่นจากภวังค์ เหงื่อไหลโซมกาย... ใจที่กำลังสั่นเครือถูกทำให้สงบด้วยร่างบางที่กำลังกอดก่ายเขาอยู่ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เขากับอีกฝ่ายอยู่ด้วยกัน ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่บุคคลตรงหน้าที่เคยเป็นชายหนุ่มรูปร่างดีกลับกลายเป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็กๆที่ดูน่าทะนุถนอม เรือนผมสีอ่อนยังคงถูกย้อมไปจรดความยาวไล่หลัง เขาไม่รู้ที่มาที่ไป ไม่รู้แม้กระทั่งสาเหตุที่ทำให้อีกฝ่ายกลายเป็นแบบนี้ แต่เขาไม่คิดจะถามหาต้นตอหรือที่มาของความเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าเธอจะเป็นหญิงหรือชายนั่นก็ไม่ได้ทำให้เขานึกรังเกียจในตัวอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย กลับดีซะอีกที่ความทระนงที่อีกฝ่ายเคยมีค่อยๆหลอมละลายลงและยอมพึ่งพาเขามากขึ้นกว่าเดิม
โควกิค่อยๆลูบเรือนผมสีทองอย่างเบามือ ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เบาพอที่จะทำให้อีกฝ่ายนอนหลับต่อไปได้ เธอตื่นและปรือสายตามอง นัยตาสีน้ำเงินยังคงดูงัวเงียอย่างคนไม่ค่อยมีสติ
"ตาแก่..." เสียงหวานเล็กๆเอ่ยเรียก นั่นไม่ใช่ชื่อเขาซะหน่อย ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่เขาก็ไม่เคยแย้งคำเรียกหรือว่าชื่อเล่นที่เธอตั้งให้
"ตื่นแล้วหรอเซด.." เขาเอ่ยทักอย่างทุกวันก่อนจะยกฝ่ามือบางนุ่มมาจุมพิตเบาๆลงไป แหวนทองคำขาวเกลี้ยงถูกประดับอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้าย คนถูกเรียกพยักหน้าอือออเบาๆแล้วทำท่าจะหลับต่อ ความขี้เซาของอีกฝ่ายทำเอาเขายอมแพ้จริงๆ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เซดริกตื่นมาทีไรไม่หลับต่อก็งัวเงียนอนซุกเขามันซะอย่างนั้นทุกครั้ง และเขาเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายใจอ่อนผละลุกออกจากอีกฝ่ายไม่ได้
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตอนนี้ใครกันแน่ที่ขาดอีกฝ่ายไม่ได้...
โควกิลุกจากที่นอนทิ้งร่างบางนอนกอดตุ๊กตาหมีชิวที่อีกฝ่ายรักนักรักหนาจนเขาอยากจะเอาไปเผาทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด ติดแค่อย่างเดียว อีกฝ่ายคงจะงอนหนักแน่ๆถ้าเขาลงมือทำอะไรไป ชายหนุ่มพาร่างของตนเองเข้าไปยังครัว เปิดคอมทิ้งไว้ดูหุ้นอย่างเช่นทุกวัน เหมือนจะเป็นวันที่เรียบง่ายแต่ถึงยังไงก็ยังคงมีสิ่งเล็กๆน้อยๆมาขัดมันซะทุกครั้งไป
ไม่เว้นแม้แต่วันนี้ก็เช่นกัน...
-------------------
ภาพปลากรอบ
ปล. ภาพนี้ดราฟคอมโพสมานะจ๊ะ น่ารักชิมิชิมิชิมิ ไอ่ตัวเล็กเอ๊ย / - \
ปล. ภาพนี้ดราฟคอมโพสมานะจ๊ะ น่ารักชิมิชิมิชิมิ ไอ่ตัวเล็กเอ๊ย / - \
แต่งแบบเร่งด่วน เอาของเก่ามารีเมคบวกเพิ่ม
อันนี้เป็นวันเดียวกับ CF ถือว่าเป็นอินโทรก่อน CF ของโควกิก็แล้วกันค่ะ
See ya !
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น