'ช่วงนี้มีรายงานทหารถูกทำร้ายร่างกายไม่รู้สาเหตุ รักษาตัวไว้ด้วยนะ ...'
'อืม จะไปหา ถ้านายติดต่อมาเท่านั้นนะ'
'ถ้าไม่ใช่ล่ะก็ ห้ามเชื่อเด็ดขาดนะ'
'ช่วงนี้อย่าเชื่อใครมากนะ ต่อให้เป็นคนใกล้ตัวก็ช่าง ' ^ ' ใครให้ขนมก็อย่าเพิ่งรีบด่วนรับนะ'
ผมอ่านข้อความเหล่านั้นซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างไม่รู้จักเบื่อ
ข้อความที่ส่งมาแสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้
ทหารมากมายถูกทำร้ายโดยไม่ทราบสาเหตุ
และเขาเองก็เป็นห่วงผม
...
ผมแย้มยิ้มและเดินไปตามทางที่ค่อนข้างเปลี่ยวเพื่อที่จะกลับไปยังคอนโดที่อาศัยอยู่
"แอเรียส"
ผมชะงักฝีเท้าหันไปตามเสียงเรียกอันคุ้นเคย
เมื่อครู่ผมยังส่งข้อความโต้ตอบกับคนๆนั้นอยู่เลย
และเป็นไปไม่ได้ที่อีกคนจะมาหาได้ไวเช่นนี้
ร่างนั้นยืนอยู่ห่างจากผมไปไม่กี่ก้าว
ก่อนที่ผมจะได้ทันตั้งตัวถามอะไรออกไป
เขาก็พุ่งเข้ามากอด
....
พร้อมกับ
...
......
คมมีดที่แทงเข้ามาตรงท้อง
เขา...
ไม่มีวัน
ทำแบบนี้แน่
....
ผมเงื้ออาวุธประจำตัวขึ้นสุดแรง
รอยยิ้มนั่น มันไม่เหมาะกับใบหน้าเขาซักนิด
ผมต้องทำลายมัน
ทำลาย
ทำลาย
...
ทำลาย
คำสัญญาของผมกับเขา
อย่าเอาใบหน้านั้นมาทำให้คำสัญญามันแปดเปื้อนนะ
...
มันอาจจะต้องมาถึงซักวัน
ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย
ว่าการที่ต้องฆ่าคนที่เรารักน่ะ
มันเจ็บปวดแค่ไหน
....
Mission Completed
