เอนทรี่นี้เป็นส่วนหนึ่งของ...
Chapter 2 : The Angelic Chaser
Andrea Deserris
FAD Moderate Class
นี่ก็นานแล้วหลังจากเรื่องคราวนั้น
แต่ปลอกคอพันธะพันธะสัจจะยังอยู่ที่คอของฉัน
... อึดอัด ...
ทั้งสายตาของคนอื่นที่มองมายังฉันที่ยังถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ต้องสงสัย
ทั้งปลอกคอสีดำที่ยังคงรัดกุมรอบลำคอ
ทั้งความรู้สึกตัวเองที่รู้สึกเหมือนหาทางออกไม่ได้
แล้วไม่กี่อาทิตย์หลังจากที่ฉันส่งรายชื่อไปก็ได้รับคำตอบกลับมาว่า
'บุคคลคนนั้นหนีไปได้'
และ
'ฉันยังต้องใช้ใช้ชีวิตต่อไปในฐานะผู้ต้องสงสัย'
...
ท่านเรมิเอลเรียกฉันเข้าไปพบ
ท่านยังคงยิ้มให้ฉันเหมือนทุกที
ก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่ง
"ฟังให้ดีนะ เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ
อ่านสิ่งที่เธอต้องทำ เสร็จแล้วทำลายกระดาษแผ่นนี้ทิ้งซะ
อย่าให้พลาดล่ะ..."
ภารกิจ...
สังหารเทพีไอริส
......
.........
เธอทิ้งไว้เพียงคำใบ้
นานหลายวัน
กว่าฉันจะหาเธอเจอ
ฉันใช้เวลาหลายวันในการแกะรอยคำใบ้ที่เธอทิ้งไว้
และไปเจอเธอที่รออยู่ราวกับรู้ว่าฉันจะมา
...
"ให้ฉันรอเสียนานนะเทวทูตผู้โง่เขลา
สิ่งนั้น...คงทำให้เธอเชื่องไม่น้อย..."
เธอชี้มาที่ปลอกสีนิลดำที่ทาบทับอยู่บนลำคอของฉัน
ความรู้สึกเหมือนกับถูกบีบรัดนี่คืออะไรกัน
"เอลิเชี่ยนไม่มั่นคงอีกต่อไปแล้ว น่าเวทนา..."
ฉันกระชับปืนในมือก่อนจะยกขึ้นเล็ง
....
"ฉันได้รับภารกิจมาให้ฆ่าคุณ เทพีไอริส"
เทพีไอริสค่อยๆย่างเท้าเข้ามาใกล้
ความงามของเธอทำเอาฉันใจกระตุกไปชั่ววูบหนึ่ง
มือที่ยกขึ้นเล็งสั่นน้อยๆอย่างควบคุมไม่อยู่
"เธอไม่กล้าฆ่าฉันหรอกสาวน้อย..."
กระบอกปืนถูกกดลงอย่างช้าๆ
ดูเหมือนว่าเธอจะอ่านใจฉันออก
ใช่ ฉันไม่อยากฆ่าเธอ
และฉันคงไม่ลังเลหากเธอเป็นปีศาจ
"ดูสิสาวน้อย ...เธอไม่กล้าแม้แต่จะลั่นไกปืน..."
"กลัวใช่ไหม กลัวจะซ้ำรอยใครคนนั้น"
"หยุดนะ!!!"
"หยุดอ่านใจฉันได้แล้ว"
ฉัน.. ที่ตั้งใจจะมาฆ่าเทพีไอริส
กลับเป็นฝ่ายโดนทำร้ายซะเอง
"เธอไม่ทำหรอก เธอกลัวกับภาพที่ฉันจะล้มลงเหมือนเขา"
"...เหมือนคนที่เธอเคยรัก...."
ปัง!!!
....
........
"น่าเศร้านัก เทวทูตเอ๋ย..."
...
เทพีไอริสพูดได้แค่นั้นก็ล้มลงและเงียบไป
รอยยิ้มของเธอยังคงงดงามเช่นตอนมีชีวิตอยู่
หยาดน้ำตามากมายไหลเปื้อนใบหน้าของฉัน
เธอพูดถูก ภาพนั้นทับซ้อนกันซะจนฉันกลัว
กลัวว่าความทรงจำในตอนนั้นจะกลับมาทำร้ายฉันอีกครั้ง
"ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ... ฮึก"
"คลาร์ก... ฉันขอโทษ.."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น